ترس پيراهن كه مي لرزد به بند
گريه گل، راز دل افسانه یک زهر خند
ترس شب بوهاي مست مضطرب
در سكوت نيمه سرد نيم بند
اشك مانده زير چشم خيس باغ
در ميان شاخه بيد بلند
اينچنين مي¬گويد از عمق وجود
چشم خود بر حیله دنیا نبند
شعر حرف دل است در خلوت انسان، وقتي به زبان مي آيد نشانه حيات روح است و اين آيينه خلوتی که سالهاست كه در جستجوي آن هستم فارغ از كار و زندگي روزمره..... اين وبلاگ به صورت كامل در آدرس http://mabasi.mihanblog.com نيز موجود است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر